بررسی شیوع اضافه وزن و چاقی در زنان نابارور و ارتباط آن با میزان موفقیت بارداری شیمیایی بعد از درمان های کمک باروری

مقدمه: چاقی و اضافه وزن یکی از مشکلات مهم مرتبط با سلامتی در سراسر جهان است. چاقی می­تواند در میزان موفقیت بارداری شیمیایی بعد از درمان­های کمک باروری تأثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شاخص توده بدنی با بارداری شیمیایی بعد از سیکل درمانی ivf و یا تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم در زنان نابارور در پژوهشگاه رویان انجام شد. روش کار: در این مطالعه هم گروهی گذشته­نگر، تعداد 2983 زن نابارور مراجعه کننده به پژوهشگاه رویان در سال­های 1391 تا 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. متغیر مستقل شاخص توده بدنی و پیامد مورد نظر رخداد بارداری شیمیایی در زنان نابارور بود که با استفاده از سطح β-hcg تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری stata (نسخه 13) انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین شاخص توده بدنی زنان نابارور شرکت­کننده 31/4±07/26 کیلوگرم بر متر مربع بود و شیوع اضافه وزن و چاقی در زنان نابارور 99/56% به دست آمد. احتمال عدم موفقیت در بارداری شیمیایی در زنانی که چاقی کلاس دو داشتند، 69/2 برابر زنان با شاخص توده بدنی نرمال و احتمال عدم موفقیت در بارداری شیمیایی در زنانی که اضافه وزن داشتند، 28/1 برابر زنان با شاخص توده بدنی نرمال بود. نتیجه­گیری: ارتباط معنی­داری بین شاخص توده بدنی با میزان بارداری شیمیایی وجود دارد و احتمال موفقیت در بارداری شیمیایی در زنان دارای اضافه وزن و چاق، کمتر از زنان با شاخص توده بدنی نرمال است.